Πώς γίνεται η απάτη με την ανταλλαγή νομισμάτων στην Ινδία – ένα θέμα που ενδιαφέρει χιλιάδες τουρίστες. Δυστυχώς, αυτή είναι μια καθημερινή πρακτική, ενσωματωμένη στον δρόμο της χώρας, όπου κάθε σήμα φανού συνοδεύεται από πρόταση για τον “καλύτερο τιμολόγιο”. Η μετατροπή των ρουπιών γίνεται έλεγχος προσοχής, όπου μια λάθος κίνηση σημαίνει μείον στον προϋπολογισμό και η εμπιστοσύνη εξαφανίζεται γρηγορότερα από τα μικρά χαρτονομίσματα στα επιδέξια χέρια των τοπικών “οικονομικών”.
Στους δρόμους λειτουργεί ενεργά ένα σχήμα με ψεύτικα ρουπίες. Εξωτερικά, τα χαρτονομίσματα δεν διαφέρουν σε τίποτα: τυπική εκτύπωση, υδατογραφία, ακόμη και νήμα υφάσματος. Η αποκάλυψη έρχεται στο κατάστημα, όταν ο ταμίας αρνείται να δεχτεί το χαρτονόμισμα. Συχνά, η πλαστογραφία εισέρχεται στο παιχνίδι κατά την ανταλλαγή από χέρι σε χέρι, ειδικά τη νύχτα.
Οι απατεώνες δρουν σε ζευγάρια. Ένας αποσπά την προσοχή, ο άλλος μετρά τα χαρτονομίσματα. Η διαδικασία είναι απλή – να ενσωματώσει 2-3 πλαστογραφίες μέσα στο πακέτο μεταξύ των πραγματικών. Ο τουρίστας ελέγχει τις 2-3 πρώτες, εμπιστεύεται τις υπόλοιπες. Οι απατεώνες στον τομέα της ανταλλαγής νομισμάτων στην Ινδία – ένα δίδυμο που γνωρίζεται ακόμη και από την αστυνομία, αλλά οι τιμωρίες σχεδόν δεν υπάρχουν.
Χωρίς φωτεινές πινακίδες, μόνο ένα χαμόγελο, γρήγορα χέρια και ένας τιμολόγιος που υπερβαίνει γενναιόδωρα τον επίσημο. Ο πωλητής αναφέρει με σιγουριά 90 ρουπίες για ένα δολάριο, ενώ ο επίσημος καθορίζει 83,15. Η ψευδαίσθηση λειτουργεί αμέσως. Η νομισματική συναλλαγή ολοκληρώνεται, αλλά στο πακέτο υπάρχουν λιγότερες ρουπίες: 7200 αντί για τις προβλεπόμενες 9000. Η δικαιολογία – “λάθος στον υπολογισμό”, αλλά ούτε απόδειξη, ούτε κάμερες.
Στις μεγάλες τουριστικές πόλεις – Γκόα, Βαρανάσι, Άγκρα – συναντάται ένα παρόμοιο σενάριο. Η απάτη αποκτά “φιλικές” μορφές: ο πωλητής γνωρίζει, μιλάει για την οικογένειά του, προσφέρει τσάι, και στη συνέχεια προσκαλεί να ανταλλάξετε νομίσματα “χωρίς προμήθεια”. Αυτή η λειτουργία μετατρέπεται σε θέατρο με προκαθορισμένο τέλος.
Η απατηλή ανταλλαγή νομισμάτων στην Ινδία συχνά ξεκινά με μικρολεπτομέρειες: υπερτιμημένο τιμολόγιο ή υπολογισμός “στο μυαλό”. Παράδειγμα – ανταλλαγή 200 δολαρίων για 1000 ρουπίες πάνω από τον κανονικό τιμολόγιο. Με προσεκτική ανάλυση αποκαλύπτεται: οι ρουπίες υπολογίζονται με τον ρυθμό όχι 1:83, αλλά 1:75. Η διαφορά εξαφανίζεται στο χέρι του εργαζομένου. Η έλλειψη απόδειξης αποκλείει τυχόν διεκδικήσεις.
Συχνά χρησιμοποιείται ψυχολογική πίεση: βιασύνη, ουρά, πίεση στην πλάτη. Ο τουρίστας χάνει τον έλεγχο, συμφωνεί με τους όρους, χωρίς να ελέγχει κάθε χαρτονόμισμα. Αυτές οι παγίδες στοχεύουν σε ένα πράγμα – να μειώσουν την προσοχή. Ο δρόμος βογγάει, τα μέσα μεταφοράς βογγάνε, η ξένη χώρα – και ήδη ο λάθος γίνεται ακριβό.
Πώς γίνεται η απάτη με την ανταλλαγή νομισμάτων στην Ινδία – δείχνει το σενάριο με τον “προσωπικό προτεινόμενο”. Στις τουριστικές περιοχές συχνά ακούγεται η φράση: “Μην πας στην τράπεζα, θα βοηθήσω”. Η προσέγγιση με την ερώτηση: “Χρειάζεσαι ανταλλακτήριο; Έχω έναν γνωστό, δεν απατάει” – οδηγεί σε ένα απαρατήρητο κατάστημα. Τα χαρτονομίσματα φεύγουν στα χέρια, ο εργαζόμενος αποσπά την προσοχή με κουβέντα, επιστρέφει μια μη πλήρη ποσότητα. Ο τουρίστας παρατηρεί το λάθος μετά από 200 μέτρα. Επιστροφή – μάταιη.
Το πρόβλημα ξεκινά αργότερα, όταν προσπαθείτε να χρησιμοποιήσετε τις ρουπίες. Τα καταστήματα αρνούνται, δείχνοντας την πλαστογραφία. Ο μαύρος αγορά λειτουργεί με δολάρια, ευρώ, μερικές φορές ακόμη και με Ταϊλανδέζικα μπατ. Η έλλειψη εγγράφου για την πραγματοποιηθείσα συναλλαγή κλείνει τον δρόμο για επιστροφή. Ζημιά – από 500 έως 5000 ρουπίες ανά συναλλαγή. Το νόμισμα εξαφανίζεται, η εμπιστοσύνη – επίσης.
Η απάτη στην Ινδία εκμεταλλεύεται ενεργά την εμπιστοσύνη. Ειδικά στους τουρίστες που βρίσκονται για πρώτη φορά στη χώρα. Τέτοια σχήματα είναι διαδεδομένα κοντά σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, τουριστικά αξιοθέατα και οικονομικά ξενοδοχεία. Στόχος – να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση φροντίδας, με “προσωπικού
Με συγχωρείτε. Δεν υπάρχουν ακόμα δημοσιεύσεις
el 
ru 
ar 
de 
en 
es 
fr 
nl 
hi 
it 
pt